UIT DE MEDIA

Koppel uit Hoogstraten legt al vijftien jaar samen zwemvijvers en tuinen aan:


(foto's: Mia Uydens)

We willen niet alle koppels te eten geven wier relatie sneuvelt als ze dag in dag uit samenwerken. Maar Luc Schalk (50) en Annemie Deckx (46) uit Meer (Hoogstraten) vormen al vijftien jaar een perfect duo op de werkvloer. “Tot zeven uur ’s avonds is Luc de baas en help ik hem bij de aanleg van tuinen en zwemvijvers”, zegt Annemie. “Je kunt niet met twee tegelijk chef spelen.”

Achttien jaar geleden besliste Luc het als zelfstandige te wagen. Drie jaar eerder was hij gestart met Dignitas, dat vijvers, tuinen en verhardingen aanlegt. “We hebben twee kinderen en zelf werkte ik in de zorg. Ik deed dat met veel overgave, maar het nachtwerk was moeilijk te combineren met het gezin”, vertelt Annemie. “Mijn man kon wel een assistent gebruiken en dus nam ik een jaar loopbaanonderbreking om het te proberen.”

Luc is de architect, ik volg.

Luc en Annemie zijn bezig met de aanleg van een zwemvijver van 3 op 10 meter. “Luc is de architect, ik volg. Ik geef het materiaal aan en zaag de buizen op lengte. De 500 betonstenen voor dit zwembad zijn één na één door mijn handen gegaan”, zegt Annemie. “Ik draai graag mortel en vergelijk dat met het maken van chocomousse. De structuur moet ongeveer hetzelfde zijn.”

Mortelmolen voor verjaardag

“Ik heb voor haar verjaardag zelfs een nieuwe betonmolen gekocht. Een investering van 380 euro, exclusief btw”, vult Luc lachend aan. “Met dat cadeau kun je weinig vrouwen blij maken, maar mij wel”, zegt Annemie. “Luc heeft zijn Harley Davidson, ik mijn nieuwe mortelmolen, denk ik dan.”

Of klanten niet vaak vreemd opkijken als ze zien dat Annemie mee in de put springt en zich uitleeft op de werf? “Mensen zijn meestal erg vriendelijk. ‘Amai, dat jij dat allemaal kunt’, zeggen ze vaak, waarop de vrouw des huizes nagenoeg steevast aanvult met: ‘En dat allemaal met je man. Dat zou ik niet kunnen.’”

Luc en Annemie hadden de bedoeling om in coronatijd gewoon door te werken. “Maar toen de bouw weer op volle toeren draaide, was het bij momenten een gekkenhuis”, zegt Luc. “We stonden op een werf waar 25 werklui tegelijk bezig waren. We moesten allen over hetzelfde paadje. Toen hebben we besloten om veertien dagen thuis te blijven, uit veiligheid.”

60% meer aanvragen

De lockdown heeft het creatieve in de mensen naar buiten gehaald, ook bij de afwerking en aanleg van hun tuin. “Vooral bij de aanvragen en offertes voor zwemvijver loopt het storm. Het gaat toch om een stijging van 60% ten opzichte van vorig jaar”, zegt Luc. “Wij hebben samen slechts vier handen. Als jij nu een zwemvijver bestelt, dan is mijn antwoord: ‘Dat gaat lukken voor de zomervakantie van 2021.’ We zitten vol voor de volgende vier à vijf maanden.”

Annemie heeft geen spijt van haar carrièreswitch. “Alleen als het echt koud is, is het soms afzien. Ik ben één keer huilend in de kraam geklommen om me op te warmen. Vooral je vingers warm houden, is moeilijk in de winter”, zegt ze. “Soms gooien we enkele blokken hout in de kruiwagen en zetten die naast ons. Het werktuig doet dan dienst als openhaard.”

Dignitas moet het vooral van mond-tot-mondreclame hebben. “We werken liefst dicht bij huis”, zeggen Luc en Annemie. “De voorbije vijf jaar hebben we in de deelgemeente Wortel zeven zwemvijvers aangelegd. De vraag naar zwemvijvers zit al voor corona in de lift. Dik twee jaar geleden is de hype gestart.”

Het koppel vindt het fijn dat het vooral bij Jan met de pet aan de slag is. “We proberen ook zelf bij te dragen tot een familiale sfeer. Als vrouw maak ik normaal bij de mensen binnen gebruik van het toilet”, zegt Annemie. “Vooral bij het begin van de lockdown waren mensen erg vriendelijk. Een vrouwelijke klant in Hoogstraten kwam elke ochtend met mondmasker en handschoentjes naar ons toe. Ze bracht tassen, drinken en koekjes met onze naam op.”

Momenteel draaien Luc en Annemie werkdagen tot 16 uur. “Tot de klok wordt verzet, leggen we de pees er nog op”, zegt Luc. ‘Tussen kerstmis en eind januari nemen we elk jaar vakantie. Die tijd heb je nodig om de batterijen op te laden. Hoe lang we dit nog blijven doen? We worden er niet jonger op. Vroeger sprong je in de put, nu doe je dat met de trapladder. Misschien doen we over enkele jaren voor de lastige karweien een beroep op onderaannemers.”